Als christenen zouden doen wat ze moeten doen, dan zouden ze leven als echte rentmeesters van de aarde. Dit is ook een onderdeel van de bekering die een geheel nieuwe levensstijl oplevert. Een levensstijl met een vernieuwing van denken over de aarde als schepping en hoe om te gaan met die immense schepping, de planeet aarde.
Bekeren is ook het vermogen krijgen om in een natuurlijke omgeving echt samen te leven, met elkaar en met de aarde. Christelijk leven op aarde en zo ook uit te dragen en te communiceren maakt dat de aarde, ons gemeenschappelijk huis een echt onderdeel word van het christelijk leven. Nu lijkt het alleen de hemel en dat maakt dat geloven en zorg voor de aardse schepping nog zo ver van elkaar staan, dat we te maken hebben met de opwarming van de aarde. Jezus herinnerde ons eraan dat wij met zijn alle in God een gemeenschappelijke Vader hebben, onze oorsprong en dat God ook de aarde gemaakt heeft. Dat maakt dat de aarde ons thuis is en dat wij, broeders en zusters , een huis hebben wat God de Vader ons gegeven heeft. Maar wat doen we ermee of wat laten we ermee doen?
Als uw aardse vader u een eengezinshuis zou geven om gratis in te mogen leven?Zou u het dan ook zo verwaarlozen en slopen?
De zorg voor de aarde en elkaar mag nooit een middel zijn om anderen te belonen voor wat ze voor ons hebben gedaan of zullen gaan doen. De beloning systemen die ons in hun grip hebben is een wereldse manier van denken en daarin moeten wij ons ook bekeren. Daarom is het voor christenen die echt goed door bekeerd zijn mogelijk om hun vijanden lief te hebben. Diezelfde manier van denken moeten we ook weer krijgen voor de aarde, de wind, de zon en de wolken lief te hebben en te aanvaarden, ook al zijn ze soms vijandig en kunnen we ze niet beheersen. Accepteren dat we in deze soms grillige werkelijkheid wonen.
Bekeren is ook ondanks de hardheid die de aarde soms laat zien toch ervoor willen zorgen.
De hardheid die mensen soms ervaren als het gaat om het leven op of bij het bewerken van de aarde maakt osn vijandig. Het zelfde geld voor de manier hoe onze medemens zich tegenover ons opstelt dat kan ons vijandig maken en onze liefde voor de aarde , de medemens en de natuur doen vervagen. Wie is er niet door de wesp geprikt of gepest? Bekeren is ook dat we de overtuiging moeten herwinnen dat we de aarde en alles wat er op leeft gelijk op ons en dat we elkaar nodig hebben. Als we dat doen ,dan zullen we de liefde opwekken en dat ook kunnen tonen zodat we dan een innerlijke drang krijgen om verantwoordelijkheid te nemen voor andere levende wezens en de aarde. Daaruit zal uiteindelijk goede zorg en fatsoenlijk omgang met de aarde en het leven erop zich kunnen ontplooien. De wedergeboorte van de rentmeesters.
Bekering is genoeg hebben van al die ellende, de immoraliteit, spot met goedheid en de verwerping ervan.
We zouden als christen toch ondertussen meer dan genoeg moeten hebben van al die immoraliteit en de spot met ethiek, goedheid, geloof en eerlijkheid. Het bekeren is ook dat het de tijd is om te erkennen dat die lichtzinnige oppervlakkigheid ons geen goed heeft gedaan en dat dit anders moet. We zien dat de fundamenten van ons leven worden aangetast, er is al een diepgewortelde onrechtvaardigheid en ongelijkheid ontstaan maar nu zien we ook nog heftige gevechten over tegenstrijdige belangen, allerlei nieuwe vormen van geweld en wreedheid in onze straten opduiken. Dat belemmerd ons in de groei van een echte christelijke cultuur waar liefde voorde scheper en schepping, zorg voor jezelf, je gezin, de aarde, al het leven op aarde centraal staat.
Kunnen we nog lief hebben, zorg dragen voor de aarde en elkaar?
Bekeren is al het slechte laten en de liefde beoefenen. Bekeren is zorg en betrokkenheid maar ook een eenvoudig een vriendelijk woord, een glimlach of een klein gebaar van genegenheid geven maar ook een boom planten zodat we daarmee zorgen dat we vrede en vriendschap zaaien. Een tuin die je goed onderhoud word mooi en geeft de mens steeds meer ervoor terug. Bekeren is ook het integreren van een ecologie dat bestaat uit eenvoudige dagelijkse gewoontes dat bestaat uit alleen maar gebaren van goedheid. Breken met geweld, uitbuiting en egoïsme. Want een christen mag geen deel meer zijn van een leven, een wereld van verergerde consumptie en een deel van een wereld die het leven in zijn vele vormen mishandelt, uitbuit en misbruikt.
