De huidige economie is niet dienstbaar aan de gehele samenleving. Hierdoor zijn we langzamerhand in grote structurele problemen beland waar we niet zo snel uit raken. Een steeds groter deel van de mensheid is daar de dupe van. Leiders en regeringen zetten koersen uit met een opbouw van de economie die steeds meer ten dienste staat van de mega rijkere en de grote multinationals. Het resultaat is een enorme schade aan ons sociale en maatschappelijk leven, een groeiende kloof tussen arm en rijk, grote ecologische schade met groot verlies van biodiversiteit en de opwarming van de aarde.
Landen en regeringen lijken steeds meer verstrengeld te zijn met mensen die dienstbaar zijn aan het bedrijfsleven. Zowel in regeringen als netwerken van bedrijven met hun tentakels diep in onze regringen. Die verstrengeling zorgen ervoor dat het bouwen van de economie, dat aan de gehele samenleving ten dienste behoort te staan, alleen nog het belang van het grote geld, grote bedrijven en de mensen met grote rijkdom ten goede komt. Rijkere worden hierdoor geen haarbreed meer in de weg gelegen. De Skye is letterlijk de limit.
Het draait alleen nog om grote bedrijven
Corona was wat ons betreft een mooi ijkpunt van waar we eigenlijk staan met onze economie. Duidelijk werd dat we zeer afhankelijk zijn van grotere bedrijven in deze tijd van de Corona pandemie. We konden letterlijk alleen nog bij grotere bedrijven terecht , die reders in nood speelde voor de burgers in deze rampen tijd. Verplicht deuren dicht voor detailhandel met gevolg dat nog meer kleintjes omvielen en de omzetten van de grote bedrijven fenomenaal konden stijgen. De economie na de corona pandemie lijkt totaal gereset waar, na stoppen van de overheid steun, de grote door kunnen en de genade slag door de lockdowns voor de vele kleine ondernemingen was. Hierdoor word het begrip economie, de handel en wandel van producten en diensten zeer nauw en zelfs benauwd.
Aan de ene kant de groei van mega bedrijven aan de andere kant zien we de koopkracht verder reduceren voor midden en lage inkomens.Â
Voor mensen met een lage inkomen wisten we het al maar nu ok zien we dat midden inkomens het steeds lastiger hebben om alle lasten te kunnen betalen. Waar eerst zij genoeg inkomen hadden, koopkracht om laste te dragen en daarnaast goed te kunnen leven en ook nog wat geld te sparen zien we nu dat ook deze middenklasse verder in problemen komen. Hun koopkracht gaat voornamelijk nu naar stijgende vaste lasten ook hun schulden nemen sterk toe. Naast de lage inkomen en hun aantal aanvragen bij de voedsel bank stijgt nu ook die van midden inkomens, met name wanneer er in zo een huishouden langdurig of chronische ziekte verschijnt. Ook zaken als scheidingen hakken erin. Dus vinden nu ook deze middeninkomens de weg naar de schuld hulpverlening. Dit terwijl de bovenste inkomen klasse in onze economie er steeds meer bij kunnen verdienen en dus extreem rijker in de huidige economie kunnen worden. Het is dus goed scheef aan het groeien.
Maatregelen en prijsstijgingen worden ongestraft aan burgers opgelegd.
De extra kosten en lasten die mensen moeten dragen rijzende pan uit. Stijgende prijzen voor energie en brandstof, stijgende vraag prijzen voor huur en koophuizen, stijgende voedsel prijzen, duurdere consumptie goederen, stijgende prijzen voor grondstoffen. Nu is het weer de crisis in Oekraïne , toen was het de pandemie, daarvoor was het de banken crisis , dan weer zus dan weer zo. Onder aan de streep is het de burger die boete doet omdat onze regeringen burgers steeds grotere lasten op legt, zichzelf niet, grotere bedrijven en rijkere de ruimte aanbied om er gretig winst te maken en voor hen een belasting paradijsje bouwt.
We moeten onder ogen zien dat men het fout heeft laten lopen en dat de regeringen ons er niet uitweten te halen omdat ze aan de leiband lopen van de zgn grotere in onze samenleving.
Corazon ziet veel te veel gestuntel door onze regering leiders , bestuurders en ambtenaren doen maar wat ze willen en niemand die ze nog ten orde kan roepen. Ze doen zaken uitvoeren, maken veel te snel een wetten en jagen die er doorheen, leggen allerlei groepen aan banden en lijken te leven als dictators die bijna geen verantwoording meer moeten afgelegen. We hebben een samenleving, maatschappelijke organisaties en een oppositie van de regering die totaal geen vuist meer kan maken en sterk is afgezwakt. De vervreemding en individualisering in de samenleving is enorm en onze media doet weinig. Corazon ziet er een bijna blind vertrouwen dat de journalistiek heeft in de overheid. Ze lijken sterk hand in hand te gaan waardoor de media en journalisten de communicatie van onze regering is geworden. We zien ook daar dat de extreme rijkdom van eigenaren met een werkwijze waar alles voor moet buigen of wijken. Kortom we raken met onze economie zo verstrikt in de macht van rijkere dat we wel met grote zekerheid kunnen vaststellen dat we daadwerkelijk echt in een probleem zone zijn beland.
