Op een zondagochtend verzamelden we ons als trouwe groep katholieke christenen in het knusse kleine kerkje aan de rand van Oud Vossemeer. Er werd met elkaar nagedacht over menselijke waardigheid. Wat maakt ons nu echt waardevol? De diaken ging voor, een eenvoudige man met een donkere stem en een hart vol liefde voor de mensen. Je zou, als je kunt geloven, Jezus in deze man kunnen herkennen. Hij begon met een vraag die iedereen een beetje verraste:
“Wie of wat maakt jullie als mens waardevol in deze wereld?”
Een van de vrouwen die vooraan zat stak beetje aarzelend haar hand op. “Misschien wat ik bereikt heb of wat ik allemaal bezit.”
Een van de ouderen onder ons zei “mijn vaardigheden of status die spelen best een hele grote rol in deze samenleving. Wie wat kan of heeft is hier belangrijker dan hij/zij die niets kan of niets heeft”
De diaken glimlachte en pakte een spiegel die op het altaar stond. Hij hield hem omhoog zodat iedereen zichzelf in de spiegel kon zien. “Wie je hierin ziet,” zei hij , “heeft waarde, en waarde niet door wat hij of zij allemaal doet, maar door wie hij of zij in wezen is.”
Ik stelde voor dat daar Jezus mij wat wilde leren. Werelds gelijkvormigheid betekend dat je vaak waarde toekend op basis van prestaties of bezit. De succesvolle carrière telt pas, of aanzienlijke rijkdom, of je uitzonderlijke talenten maken de mensen ‘belangrijk’. Hier probeert Jezus me toch iets radicaals te laten zien, ik moet anders naar de samenleving leren kijken en hoe ik als Zijn volgeling waarde geef aan mensen. Ik kan dat niet meer doen op basis van aanzien of rijkdom, maar op basis van een hele andere waarde die mensen hebben.
Hij citeerde uit de Bijbel , uit Psalm 8:
“Wat is dan de mens, dat U, Mijn Vader aan hem denkt? Het mensenkind, dat U naar hem omziet?”
Die stem zorgde toch dat we er een beetje stil bij staan. “God stuurde Jezus naar deze aarde,” vervolgde hij, “om jullie die Hem willen volgen te laten zien dat ons waardevol zijn niet komt van iets wat we kunnen verdienen, maar dat die waarde dieper ligt in wie wij zijn: de geliefde kinderen van God! Van de machtigste koningen onder ons tot de meest vergeten personen in de gemeenschap, zij dragen allemaal dezelfde door God gegeven waardigheid.”
Hij vertelde verder met een ander verhaal “Herinner je de ontmoeting met de Samaritaanse vrouw bij de bron? Zij voelde zich een buitenstaander, geminacht door haar afkomst. Maar Jezus gaf haar toch aandacht, en liet haar zien dat ze ook kostbaar was in Gods ogen. Dat is de menselijke waardigheid die Hij ons leert.”
“Maar waarom is dat zo moeilijk te geloven in onze tijd?” klonk het uit de volgelingen in de kerk, kijk hoe men of zelfs wij omgaan met het leven of met medemensen.
Hij knikte begripvol. “Omdat jullie enorm worden verblind door deze wereld. Die wereld geeft alleen waarde als we kunnen voldoen aan de wereldse maatstaven. Maar bij Gods is dat heel anders, in het christendom moet dat heel anders zijn: God ziet in ons iets anders dan de waarde die de wereld jullie geeft of niet geeft!
Hij keek de groep rond en sloot af: “Jullie roeping als christenen is om deze waarheid te leven en uit te dragen. Dat betekent dat we iedereen behandelen als gelijkwaardig en waardevol omdat God hen gemaakt heeft, ongeacht hun positie, vermogen, of vaardigheden. Wij zijn door God aan elkaar gegeven en dat maakt ons allemaal gelijkwaardig.”
Dat geldt zelfs voor hen die nog niet geboren zijn, ook zij zijn al volwaardig mens!
