Een kritische blik op klimaatverandering en communicatie met tabellen over tijdsperiode van 500 000 jaar.
Sinds we de eerste diepe boringen in het ijs van Antarctica en Groenland gedan hadden zijn wetenschappers gefascineerd geraakt door de patronen die in deze ijskernen zichtbaar werden. Deze lagen, opgebouwd door sneeuwval die elk jaar opnieuw neerviel, lijken een venster te bieden naar honderden duizenden jaren klimaatgeschiedenis. Althans dat denken we. Deze metingen tonen duidelijke cyclische patronen, die wijzen op herhaalde periodes van ijstijden en warmere interglacialen. Deze patronen worden vaak gekoppeld aan de zogeheten Milanković-cycli – astronomische variaties in de baan van de aarde, die de hoeveelheid zonne-energie op het aardoppervlak beïnvloeden.
Toch zijn deze conclusies niet correct bevonden door corazon. Bij Stichting Corazon hebben we ons verdiept in de fundamenten van deze interpretaties, en wat we al verwacht hadden zien we grote onzekerheden die vragen bij ons oproepen over de precisie, nauwkeurigheid en consistentie van de geaccepteerde klimaatmodellen. Onze missie, geworteld in een katholieke visie op de schepping en duurzaamheid, spoort ons aan om kritischer mee te kijken naar de wetenschap achter de dominante verhalen over klimaatverandering. En vooral welke richting het opgestuurd lijkt te worden.
De waarnemingen: wat vertellen de ijskernen eigenlijk en kan data wel terug te vinden zijn?
IJskernen worden gezien als tijdcapsules. Gasbellen in het ijs bevatten concentraties van kooldioxide (CO2) en andere gassen die een momentopname van het vroegere klimaat geven. Dus als je weet welke tijd het was op 1000 meter diepte dan zou je kunnen weergeven wat de Co2 concentraties waren. De dikte van de lagen, samen met chemische en isotopische samenstellingen, worden gebruikt om temperatuur en atmosferische samenstelling over tienduizenden jaren te reconstrueren. Volgens veel wetenschappers tonen de oudste ijskernen zelfs de geschiedenis van ongeveer 800.000 jaar.
De data wijzen op duidelijke schommelingen in CO2 en temperatuur, die lijken samen te vallen met de ijstijden en interglacialen. Deze cyclus herhaalt zich volgens modellen ruwweg elke 100.000 jaar. Daar hebben wij bij Corazon onze vraagteken bij.
Fluctuaties en de tijdsbepaling van ijskappen
Hoewel dit beeld indrukwekkend en soms zelfs logisch lijkt, roept het vragen op. Onze analyse bij Corazon richt zich op drie belangrijke onzekerheden:
- Fluctuaties in de IJslaag: IJskappen groeien en smelten in reactie op regionale en mondiale omstandigheden, zoals vulkaanuitbarstingen en meteorietinslagen. Een onverwachte warme periode kan een significante hoeveelheid ijs laten smelten, waardoor oudere lagen verdwijnen of vervormen. Als zulke gebeurtenissen niet accuraat worden geïdentificeerd in de kernanalyse, zal dit leiden tot een heel verkeerd inzicht in de tijdlijn.
- De tijdsbalk van ijsgroei: Het is opmerkelijk dat moderne studies aannemen dat het honderdduizenden jaren kost om een ijslaag van meerdere kilometers te vormen. Toch tonen observaties in het Holoceen – de huidige geologische periode – aan dat ijs veel sneller kan groeien. In een stabiel, koud klimaat met jaarlijkse aangroei van 0,5 meter sneeuw, zoals vandaag in delen van Antarctica, zou het slechts enkele duizenden jaren duren om ijslagen van 4 kilometer te vormen.
- Vulkanische activiteit onder de ijskap: Onder de Groenlandse ijskap is vulkanische activiteit vastgesteld, wat erop wijst dat de onderste lagen van het ijs mogelijk kunnen smelten. daarmee is de betrouwbaarheid van oudere onderste ijslagen als klimaatarchief ook twijfelachtiger.
De Corazon-visie: een jongere ijskap en geen cycli van 100 00 jaar
Bij Corazon geloven we dat deze fluctuaties, in combinatie met de snelheid van ijsgroei, wijzen op een veel jongere ijskap dan vaak wordt aangenomen. Of ieder geval dat de onderste lagen op 3 km diepte in het ijs jonger zijn dan aangenomen word. Onze interpretatie stelt dat de ijskappen mogelijk niet ouder zijn dan 50.000 jaar. Dit roept bij ons belangrijke vragen op over de interpretatie van de cyclische patronen die uit ijskernen worden gehaald.
De hypothese van jongere ijskappen sluit aan bij waarnemingen van snellere ijsvorming na gebeurtenissen zoals vulkaanuitbarstingen, waarbij as lagen kunnen dienen als nucleatiepunten voor snelle nieuwe ijsvorming. Bovendien biedt het ruimte voor alternatieve interpretaties van de waargenomen CO2-waarden in de ijskernen, die daardoor ook vertekend zijn door regionale smeltprocessen en hernieuwde groei.
Het belang van kritisch denken
De huidige dominante visie op klimaatverandering baseert zich sterk op de modellen die deze lange-termijn cycli aannemen als waarheid. Toch is het belangrijk te beseffen dat modellen slechts zo goed zijn als de aannames waarop ze rusten. Bij Corazon moedigen we aan om open te staan voor alle inzichten en om data te blijven toetsen aan observaties en andere bronnen van kennis. Ook willen we de Bijbelse geschiedenis van de aarde er bij betrekken. Immers die baseert zich op een tijdspanne welke wij herkennen in wat de wetenschap benoemt als het Holoceen.
De wetenschap moet ruimte laten voor vragen en alternatieve verklaringen maar doet dat niet. terwijl een kritische blik op de interpretatie van ijskernmetingen al kan leiden tot een wat genuanceerder begrip van klimaatverandering. Het kan helpen om meer verantwoorde keuzes te maken voor de toekomst.
Een roep tot reflectie
Met Stichting Corazon willen we bijdragen aan een duurzamer leven in harmonie met de schepping. Dit betekent niet alleen zorg dragen voor onze omgeving, maar ook het onderzoeken van de fundamenten van wat ons wordt verteld over de aarde en haar geschiedenis. Wij nodigen iedereen uit om samen met ons kritisch te blijven mee kijken naar de data, en ons te richten op oplossingen die in lijn zijn met zowel natuurwetenschappelijke inzichten als met Bijbelse waarden.
Samen bouwen we aan een toekomst waarin waarheid, verantwoordelijkheid en respect voor de schepping centraal staan.
