We willen niet bekend maken waar hij precies woont, maar hij is er! Het dier lijkt zich te willen vestigen op Tholen en dat is best uniek. Er waren al bevers gespot vlakbij het eiland, maar op Tholen zelf was er nog enkele aanwijzing. Maar nu heeft de biodiversiteit-, klimaat-, en natuurclub van stichting Corazon er toevallig één gevonden! De bever kan 100 cm worden en is daarmee het grootste knaagdier van Europa. Hij was in Nederland uitgestorven, maar heeft inmiddels toch weer een vaste plek in onze fauna herovert. Zo ook nu op Tholen.
Weinig aandacht op dit moment beter voor het dier
We nemen een groot risico om u op de hoogte te stellen dat er een bever op Tholen is aangekomen. Wanneer er massaal op zoek gegaan wordt naar het diertje kan dat desastreus uitpakken. De bever is overigens bijna altijd in het donker actief. Maar toch willen wij met klem lezers vragen niet op zoek te gaan naar zijn verblijfplaats en te wachten totdat het diertje zich permanent heeft gevestigd met een burcht en misschien een vrouwtje. Nu op zoek gaan zou dus de bever kunnen verstoren in zijn zoektocht naar een goede woon- en verblijfplek en hij zou dan weer kunnen verkassen naar rustiger oorden buiten het eiland.
Hoe hebben wij hem ontdekt?
Onze veldwerker zagen ergens een aantal afgeknaagde bomen, wat een kenmerk is van een bever. In eerste instantie waren we niet overtuigd maar na goed inspectie van de bomen zagen we toch met zekerheid dat het hier een knaagdier betrof. En omdat het om een aantal bomen ging, waarvan sommige een diameter hadden van zeker 40 centimeter wisten we gelijk zeker dat het hier moest gaan om het grootste knaagdier van Europa. Het uiterlijk laat zien dat het dier goed is aangepast aan het leven in het water. We vonden dan ook de bomen langs het water.
Hoe ziet de bever eruit?
De bever heeft korte poten met 5 tenen en achterpoten met zwemvliezen. De vacht is grijze tot donkerbruin en bestaat uit haren die dicht op elkaar zitten zodat er geen water tot op de huid kan doordringen. het dier heeft kleine oren en zijn/haar neusgaten kunnen worden afgesloten. De platte ‘geschubde’ staart wordt gebruikt om in het water te kunnen sturen. Bij gevaar slaan bevers de staart met kracht op het water om te waarschuwen. De bevervrouwtjes hebben een langere en smallere staart dan de mannetjes. Wat zeer opvallend is zijn de enorme grote voortanden, ze zijn oranje geglazuurd en zeer sterk, zodat bevers in staat zijn vrijwel alle houtige gewassen door te knagen.
Afmetingen
kop-romplengte: 70-100 cm
staartlengte: 25-37 cm en 12 – 16,5 cm breed
gewicht: 15-35 kg
Corazon en biodiversiteit
Bij stichting Corazon maken we ons enorm druk om het verlies van biodiversiteit. Het is met name de agrarische sector die daar de hoofdverantwoordelijke voor is. Insecten en andere diertjes, maar ook planten en andere levende mechanismes met name in de bodem zijn bijna verdwenen. Waar eens ontelbare diertjes leefden in onze natuur is er nu bijna niets meer te vinden. In enkele jaren is door extreem gebruik van landbouwgif het aantal diertjes en planten in water, lucht en op de bodem zo snel achteruit gegaan dat we gerust kunnen spreken over een massale moord op het natuurlijk leven op aarde. Dat moet gestopt en verandert worden. Als samenleving kunnen we een heel andere agrarische sector inrichten. Dan kan het leven weer opbloeien, zowel voor goede mechanismes, planten, dieren en voor de mensen.
De bever was vroeger gewild en gehaatÂ
Ook de bever had het bijna niet gered in Nederland. Gelukkig is het gelukt om met een speciaal programma de bever weer terug te krijgen in Nederland. Vroeger kwam de bever veel meer voor in een overgroot deel van heel Nederland. Pels en vlees waren gewild en omdat er werd veel op hem gejaagd. Hij werd ook een van de zoveelste slachtoffer van onze huidige veesector. Mede omdat het vee zijn poten brak in ondergrondse beverholen. De bever werd toen massaal en intensief bejaagd waardoor hij officieel in 1826 was uitgestorven.
